Oyun, çocukların kendilerini ifade etmelerinin doğal ortamıdır. Çocukların kendi duyguları ve sorunları hakkında, yetişkin terapisinde bireyin yaşadığı zorlukları konuşması gibi, kendilerini ifade etmelerine olanak sağlar. Oyun terapisi, terapistin rehberlik ve yorum yapmasına olanak sağlayan direktif bir tarzda olabileceği gibi, yönelimin çocuğa bırakıldığı non-direktif tarzda da olabilir. Oyun terapisi, çocuğun kendi sorunlarını çözebilme becerisi kadar yaşına uygun olmayan davranışlarının da olgunlaşması yönünde ilerleme sağlamasına olanak sağlar. Çocuk yaşadığı duyguları, çatışmaları ve sorunları güvenli oyun ortamında ortaya çıkarır. Oyun aracılığıyla, yaşadığı sıkıntıları ortaya döker, onları fark eder ve yüzleşir, onları kontrol etmeyi veya onlardan kurtulmayı öğrenir. Böylece terapi sürecinde sorunların ortadan kalkması için boşalım, içgörü, gerçekliğin değerlendirilmesi ve yeniden anlam verme ile çocuk, davranışlarında yeni bir denge oluşturur. Oyuncaklar çocuğun kendini sembolik olarak ifade ettiği dildir ve bunu oyun ortamında dışa vurur. Terapistin seçtiği uygun oyuncaklarla çocukların verdiği sözel ve sembolik mesajlar terapist tarafından değerledirilerek iyileşme sürecinde kullanılır. Bu terapi psikolojik sorunlar yaşayan, uyum ve davranış sorunları gösteren çocuklar için en etkili yöntemlerden biridir.