Aile terapisi bireysel yaklaşımlardan farklı olarak, yaşanan sorunları aile sistemi içerisinde ele alır ve direkt olarak aile üyeleri ile çalışır. Aile terapisi genel olarak, problemlere tüm aile üyelerinin bir biçimde dahil olduğunu ve problemin devamında ya da çözümünde aile üyelerinin önemli rolleri olduğuna dayanır. Bu terapi yöntemi bazen tüm aile, bazen aile üyelerinin bir kısmı ile bazen de yalnız bir kişiyle aile sistemi üzerine yapılır. Böyle bir terapi çoğu zaman bireylerin birbirlerini ve aile ilişkilerini anlamalarında yardımcı olur. Ayrıca aile bireylerinin kendi aralarındaki etkileşiminden yola çıkarak problemle ilişkileri incelenir. Burada amaç, ailede bir kişiyi suçlamak ya da problemli görmek yerine, aile sisteminde problemin devam etmesine neden olan döngüleri tespit etmek ve bunları değiştirmektir. Aile terapisi gerektiğinde aile içindeki dinamikleri incelemek ve düzeltmek, gerektiğinde de süreğen rahatsızlıkları olan bireylere destek olarak hem bireyin yakınlarının hastalıkla başa çıkmalarında hem de bilgilendirilmelerinde yardımcı olur. Aile içinde her bireyin farklı yanlarını kabul edip, beraber yaşamanın dengesini sağlamaya odaklanır. Bu durumda tedavi gören, bireyler değil, bireyin bağlı olduğu ilişki ağlarıdır. Belirli durumlarda, terapist gelen ailenin fark etmediği sorunlara dikkat çekebilir ve bunlar üzerinde ailenin çalışmasını sağlayabilir. Aynı zamanda, terapist aile fertlerinin birbirlerine nasıl davrandıklarına da dikkat çekebilir. Yaşanan tüm psikolojik sorunlarda aile terapisinin etkinliği çalışmalarla gösterilse de özellikle aile içindeki ikili ilişki güçlükleri, sorumlulukların paylaşımına ilişkin problemler ya da sadece bir üyenin yaşadığı problemin, ailenin diğer üyelerini de etkilemesi (panik atak, hayvan fobisi, öfke kontrolü, depresyon vb.) olarak alanlarında sıklıkla kullanılmaktadır. Yine ailenin yaşadığı her tür travma da (kayıp, iflas, kaza vb.) aile terapinsin çalışma alanları içerisinde yer alır.